Al duizenden kilometers legde Li An Phoa af voor haar missie ‘om weer te kunnen drinken uit de rivieren’
Deze maand loopt zij langs de Overijsselse Vecht, en gisteren (20 juni) was de etappe bij Ommen.

Het was slechts een heel klein deel van een lange wandeling die zij maakt langs de Vecht. Lian An Phoa loop helemaal van bron tot monding. Een wandeling van 170 kilometer die begint in Duitsland (Darfeld) en uiteindelijk in Nederland uitkomt bij de monding in het Zwarte Water (tussen Zwolle en Hasselt).

De ChristenUnie kende de missie van Li An Phoa al een tijdje door het boek dat zij heeft geschreven (www.drinkablerivers.org/drinkbare-rivieren-book)  en we raakten erdoor geïnspireerd. Want: “Wanneer we uit onze rivieren kunnen drinken, is het ecosysteem weer in balans”, aldus Li An Phoa. Een missie die naadloos aansluit bij ons beeld van rentmeesterschap.

Daarom hebben we dit punt ook opgenomen in ons verkiezingsprogramma ‘Ruimte voor Elkaar’ https://vechtstromen.christenunie.nl/page/46604 (op pagina 9: Wij zetten in op forse verbetering van waterkwaliteit van de Vecht. Een eerste stap is om te werken aan zwemwaterkwaliteit. Ons droombeeld is dat we in 2050 weer water kunnen drinken uit de Vecht. Dat klinkt bijna te mooi om waar te zijn, maar is mogelijk als we hier samen de schouders onder zetten)

Een paar weken geleden zat ik met een aantal nieuwe bestuurders van Waterschap Vechtstromen aan tafel in een discussie over waterkwaliteit. Ik noemde toen dit droombeeld en ik werd ongeveer uitgelachen. Later kreeg ik terug van een collega bestuurder dat hij dacht dat ik de kluts kwijt was.

Ik snap heel goed dat dit droombeeld het idee kan oproepen: ,,Droom lekker verder’’
Maar waarom zijn we het normaal gaan vinden dat het water in de Vecht niet op orde is als we kijken naar de waterkwaliteit. En waarom word je uitgelachen als je wilt werken aan een verbetering van deze kwaliteit, met het hoogst haalbare doel?
Wat een paar generaties geleden normaal was, is voor velen nu een utopie.
De ChristenUnie gelooft wèl dat het kan en tegelijk weten we dat dit doel alleen te halen valt door samen hieraan te werken.

Daarom was het ook zo mooi om te zien dat Li An Phoa kinderen betrekt bij onderzoekjes en proefjes om een aantal gegevens van de waterkwaliteit te meten. Deze missie vraagt een lange adem en dan kan je maar beter bij de jongste generatie beginnen. Ik mocht even assisteren bij een proefje en heb zelf het enthousiasme van de kinderen geproefd. Een betere motivatie om door te gaan met deze missie kon ik die dag niet krijgen!

Tijdens het korte deel van deze etappe dat ik mocht meelopen zagen we deze toepasselijke tekst onder de brug van Ommen:

Een drinkbare rivier als missie? Dat vraagt een lange adem en veel energie, maar wie bij de bron wil komen, moet bereid zijn om tegen de stroom in te zwemmen.